17 Απρ 2010

JORDÁN CÓLERA, C.--Nueva revisión y valoración de isófonas e isómorfas compartidas por itálico y griego. Departamento de Ciencias de la Antigüedad, Universidad de Zaragoza. Zaragoza 1993, 265 pp.

Tal y como aclara el autor en su «Presentación y agradecimientos», la presente monografia
es una tesis doctoral leída en Salamanca en 1992 bajo la dirección del Prof. Villar
y es cierto que acompaña al libro un aire de entusiasmo inicial que confinna lo allí expresado.
Falta le hace, pues el trabajo que aborda es hatiO incómodo; es bien sabido que la
dialectología ideo ha abandonado desde hace mucho el tema de las lenguas intermedias,
pero lo ha hecho en falso, pues si bien muchos autores han puesto de relieve que dichas
entidades de reconstrucción son denunciables desde el punto de vista del. rigor metodológico,

EL LENGUAJE TRADICIONAL DE LA TEBAIDA HOMÉRICA * por José B. Torres Guerra

This work examines the traditional language of tbe cyclical Thebais fragments by studying
linguistic aod formulaic data with a view towards cstablishing its chronology relative to the
two grcat Homeric cpies. From this analysis we condude that 1) there is no definitive data
to establish a post-Homcric charactcr for the poem; 2) the concurrence ofvarious non-probative
data leads liS to consider as more likely a post-Homeric date for the poem's written
text; and 3) thc poem's fragments show a language sufficiently traditional [01' usto condude
that its written transmission canoot have occuned very much ¡atcr than Homer.

1. PLANTEAMIENTO
l. En la década de los ochenta aparecieron, con escaso margen de tiempo,
dos ediciones distintas de la épica griega fragmentaria de época arcaica (cf.
Bernabé 1987 YDavies 1988) 1; ambos trabajos pretendian sustituir a la antigua
e imperfecta edición de Kinkel (1877) '. Antes y después de la publicación
de sus respectivos libros, los dos editores han dado a la luz diversos articulas
relacionados con el material cíclico 3. En un trabajo publicado un año después

Wojciech Sowa - Griego ζά por διά y algunas glosas «lesbias»


Resumen


En el léxico de Hesiquio puede encontrarse un preverbio ζά ‘mucho, muy’, sin indicación del origen dialectal; esta forma ha sido citada como típicamente lesbia por Johannes Grammaticus Philoponus (490-580 d.C.) en su libro sobre el dialecto lesbio. De hecho, la aparición de en lugar de puede observarse sólo dos veces en las inscripciones lesbias. Por otra parte, el uso de ζά se atestigua en el dialecto literario, tanto en Safo como en Alceo. Hay testimonios de ζά también en los poemas homéricos, y como elementos probablemente homéricos aparecen también en la lírica arcaica. Según Hoffmann, todas las glosas de Hesiquio que muestran el uso del preverbio ζά en lugar de διά deben interpretarse a partir de un origen en el dialecto lesbio. Sin embargo, parece más probable que el gran grupo de glosas de compuestos con ζα- sean más bien formaciones poéticas. Todas pertenecen a la dicción poética (incluso aunque no pueda excluirse en algunos casos la posibilidad de su existencia en el uso vernacular), donde desde la épica temprana existieron las variantes motivadas métricamente ζα- y δια- una al lado de la otra. El intercambio existente de ζά por διά debido a razones métricas, en Safo y Alceo tiene que ser considerado otro elemento de la influencia épica/homérica sobre una tradición poética independiente eolia.



Emerita, Vol 77, No 2 (2009):271-294

Donald M. Nicol - The Fall of Constantinople

From: Donald M. Nicol, The Immortal Emperor, Cambridge Univ. Press, Canto edition, 1992. (ISBN 0 521 41456 3). © Cambridge U.P.



As soon as he got back to Adrianople the Sultan began tο plan the construction of a fortress οn the European shore of the Bosporos. Thirty-five years earlier his grandfather Bayezid had built a castle οn the Adriatic shore of the straits. Ιt came to be called Anadolu Hisar. Mehmed proposed to build its pair οn the opposite side, thereby controlling the sea traffic up and down the Bosporos and blockading Constantinople by land and sea. Ιn the winter of 1451 he ordered skilled masons and labourers to be gathered from all his provinces and building material to be transported to the site which he had selected, at the narrowest part of the channel. The people of Constantinople feared the worst. They sensed that all the prophecies about the end of their world and the coming of the Antichrist were about to come true. Ιn the spring οf 1452 they could see that work οn the fortress had begun. All that the Emperor could do was protest. He sent messengers to the Sultan to remind him of their treaty. He pointed out that Mehmed's grandfather had respectfully sought permission from the Emperor Manuel ΙΙ before building his castle οn the Asiatic side of the straits, which was in any case οn Ottoman territory. Mehmed was not inclined to explain what he was about nor to be conciliatory. Clearly both sides of the Bosporos were in Ottoman control. His grandfather had had it in mind tο build a fortress οn the European shore. He did not live to achieve it. What the Sultan did or proposed to do was none of the Emperor's business.

Constantine's messengers came back to report. It was nοw obvious that the new fortress was to serve two purposes. It was tο guard if not to close the channel to and from the Black Sea in order to starve Constantinople of its food supplies and deprive the Emperor of the customs dues payable by Italian ships plying up and down the Bosporos. Worse still it was to be the base from which the conquest of Constantinople was to be directed. There was panic in the city. Βy March 1452 the materials and workmen were assembled οn the chosen site. Construction of the fortress began οn 15 April. It was finished in August. Ιt came to be known as the European castle, Rumeli Hisar, across the water from Anadolu Hisar, the castle of the East. The Turks called it Boghaz- Kesen, the Greeks Laimokopia, the cutter of the channel, or of the throat. Tο clear the site the Turkish workmen demolished some churches and other buildings which stood in their way. Ιn June some of the lοcal Greeks dared to object. They were rounded up and massacred by the Turks. Some Greek farmers at Epibatai οn the Sea of Marmora were incensed when the Turks set horses and pack animals to graze οn their land and ravage the crops just when harvest time was coming round. The Sultan turned his troops οn to the villagers and murdered forty of them. The historian Doukas believed that it was this incident which began the conflict that was to end in the destruction of the Romans'. It provoked the Emperor to make a formal declaration of war οn the Sultan. He closed the gates of Constantinople and arrested all the Turks inside it. It was a futile gesture and he set them free after three days.(l)

Yakovos T. Visvizis : El gobierno de las comunidades griegas durante la època del dominio turco

 L'Hellenisme Contemporain: Le cinq-centieme anniversaire de la prise de Constantinople, Athènes 1953.
por Joaquín Cortés Belenguer



El 29 de mayo de 1453 no fue sólo el día del definitivo sometimiento político del Imperio Bizantino, incluso del final de la civilización que éste representaba, sino también el día que señala la desaparición de la escena histórica del elemento griego como agente directo y cosmopolita unido. Por esta razón constituye seguramente el día más dramático de la vida turbulenta del helenismo. Desde entonces las poblaciones griegas, cautivas y en desgracia durante bastantes siglos, se ven forzadas a conservar su lengua e identidad nacionales, de modo tal que son capaces de reaparecer y reivindicar su lugar en el mundo como unidad nacional estructurada cuando llega el momento oportuno.

Π. Μαστροδημήτρης, H μετεπαναστατική τύχη των αγωνιστών του '21 σε λογοτεχνικά κείμενα του περασμένου αιώνα



[Κείμενο ομιλίας -με προσθήκες και βελτιώσεις- που εκφωνήθηκε στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατά τον επίσημο εορτασμό για την Εθνική Επέτειο (25.3.1984)]

Από το περ. ΕΠΟΠΤΕΙΑ Νο 91, έτος 1984, σσ. 543-558.



Ο Διονύσιος Σολωμός, σε ένα επίγραμμά του με τον τίτλο «Προς τους Επτανησίους», θέλησε έτσι να εκφράση -στο επίπεδο μιας καθολικής αλήθειας- τον ενθουσιασμό και την απογοήτευση του λαού του από τα ίδια του τα ιδανικά, την προδοσία του από τους ανθρώπους στους οποίους στήριξε τις ελπίδες του:


«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ήγαπημένε,

Πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.»(1)

Το νόημα όμως του θέματός μου -που σε κάποια γενικότερη εκδοχή του σημαίνει «Οι θυσίες του λαού στο ‘21 και η ανταμοιβή του»- περισσότερο το εκφράζει η παρακάτω λαϊκή επωδός, με κοινωνική αιχμή, που θέλει να δηλώση ότι άλλοι δουλεύουν και άλλοι καρπώνονται τα οφέλη που προκύπτουν από τις προσπάθειες αυτών που μοχθούν και αγωνίζονται. Η εν λόγω επωδός, που την τραγουδάνε στην Αγία Άννα Ευβοίας κατά τις γιορτές των Απόκρεω, είναι η ακόλουθη:


«Άλλοι σκάβουν και κλαδεύουν

κι’ άλλοι πίνουν και χορεύουν!
«Άλλοι σκάβουν και κλαδεύουν
κι’ άλλοι πίνουν το κρασί!»(2)

Είναι σε όλους γνωστό, ότι οι πρόγονοί μας άρχισαν την επανάσταση του ‘21 κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Με προοπτικές που θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε ως «απαίσιες». Οι Έλληνες του 1821 ξεκίνησαν, βέβαια, τον αγώνα τους κάτω από την ευεργετική επιρροή των ιδεών της γαλλικής επαναστάσεως. Στην προετοιμασία και την εκδήλωση της επαναστάσεως του ‘21 υπήρχε, αναμφισβήτητα, ισχυρή η δική της ιδεολογική επίδραση, που διακρίνεται και μέσα στο κλίμα των εθνικών συνελεύσεων του Αγώνα, διασταυρωμένη με τον λαϊκό-παραδοσιακό φιλελευθερισμό. Στο επίπεδο όμως των πρακτικών συνθηκών του παρόντος, οι όροι είχαν αντιστραφή: η γαλλική επανάσταση ειχεν ήδη ηττηθή στην Ευρώπη, με την συντριβή του Ναπολέοντα και την ίδρυση της αντιδραστικής Ιεράς Συμμαχίας (1815), της οποίας έργο ήταν να καταπνίγη τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα. Τα μέλη της Ιεράς Συμμαχίας θα διαδραματίσουν στην ελληνική υπόθεση τον ρόλο των «προστατίδων» δυνάμεων. Όχι, βέβαια, για ανθρωπιστικούς σκοπούς, αλλά για να εφαρμόσουν την δική τους πολιτική, τα δικά τους δηλαδή επεκτατικά σχέδια. Έτσι, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την τουρκική τυραννία και την αποκατάσταση του νεοελληνικού κράτους -με ενδιάμεση φάση (1828-1831) την διακυβέρνηση από τον Ιωάννη Καποδίστρια (που η τακτική του στάθηκε, τραγικά ίσως, αντιφατική από την άποψη του θέματος που μελετούμε)-, ο τόπος θα οδηγηθή σε μιαν άλλη τυραννία, σε μια νέα και εσωτερική κατοχή, την Βαυαροκρατία, την οποία ο ελληνικός λαός θα μισήση και θα πολεμήση έντονα και αποφασιστικά όπως το είχε πράξει και με την προηγούμενή της, την Τουρκοκρατία.

11 Απρ 2010

Σπύρος Μοσχονάς Η γλώσσα - Η πρότυπη γλώσσα



Η πρότυπη γλώσσα είναι, αφενός, µια γλωσσική ποικιλία ή διάλεκτος ανάµεσα σε άλλες γλωσσικές ποικιλίες ή διαλέκτους και, αφετέρου, ο κανόνας που ρυθµίζει τη γλωσσική χρήση, η «νόρµα» µε βάση την οποία διακρίνεται το «σωστό» από το «λάθος», η «κανονική» χρήση από τη γλωσσική «απόκλιση» ή και «παρέκκλιση».

Πόσο «φυσικές» είναι οι «πρότυπες» ή «τυποποιηµένες» γλώσσες (standard languages); Οι γλωσσολόγοι διχάζονται ως προς το ζήτηµα αυτό.

9 Απρ 2010

Tο λεξιλόγιο στην κατάκτηση της ξένης γλώσσας: Από τη θεωρία στην πράξη


Ευανθία Χειλάκου,
Η  Ευανθία Χειλάκου είναι διδάκτωρ Γλωσσολογίας, κάτοχος Μ.Δ.Ε. στη διδασκαλία της Ελληνικής ως ξένης γλώσσας (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και στη Γλωσσική Τεχνολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών – Ε.Μ.Π.).

Περίληψη

Στην εισήγηση που ακολουθεί επιχειρείται να δοθεί το γενικό θεωρητικό πλαίσιο που πρέπει να έχει υπόψη του ο εκπαιδευτικός της ξένης γλώσσας για να αντεπεξέλθει στο έργο του. Παρουσιάζονται οι τρέχουσες θεωρίες για την κατάκτηση της ξένης γλώσσας, οι θεωρίες για την οργάνωση του λεξικού στην ξένη γλώσσα και οι παράγοντες που συντελούν στην μακρόχρονη αποθήκευση των λέξεων στη μνήμη.

Θεωρίες κατάκτησης της ξένης γλώσσας

Δύο είναι οι κυρίαρχες θεωρίες για την κατάκτηση μιας ξένης γλώσσας: η υπόθεση της αντιπαραβολικής ανάλυσης (constructive analysis hypothesis) και η υπόθεση της δημιουργικής κατασκευής (creative construction hypothesis).
Σύμφωνα με την πρώτη ο μαθητής μεταφέρει τη δομή της μητρικής στην ξένη γλώσσα. Όταν οι δομές των δύο γλωσσών διαφέρουν, η μεταφορά είναι αρνητική (negative transfer), όταν μοιάζουν, είναι θετική (positive transfer). Η αρνητική μεταφορά συνεπάγεται λανθασμένους ενώ η θετική ορθούς σχηματισμούς (Krashen, 1982). Με βάση τη θεωρία της αντιπαραβολικής ανάλυσης είναι φανερό ότι η αξιοποίηση της μητρικής

Πιθανές συνέπειες της άγνοιας των γονέων και των εκπαιδευτικών σχετικά με τη δυσλεξία του μαθητή - Χρίστος Γ. Τανός, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

Όταν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δε γνωρίζουν ότι ένας συγκεκριμένος μαθη­τής παρουσιάζει την ειδική μαθησιακή δυσκολία, είναι πολύ πιθανόν να τον αντιμετωπίζουν με λαθεμένο τρόπο. Να τον επικρίνουν, για παράδειγμα, με λόγια ανεπίτρεπτα για την αναμενόμενη μαθησιακή του αναποτελεσματικότητα ή για κάποιες όχι ασυνήθιστες ούτε παντελώς αδικαιολόγητες παρεκτροπές στη συμπεριφορά του. Οι ατυχείς ως επί το πλείστον χειρισμοί των γονέων και εκπαιδευτικών στη διαπαιδαγώγηση του μαθητή αυτού ενισχύουν την εντύπωση που αυτός διαμορφώνει σταδιακά για τον εαυτό του ότι δεν είναι άξιος και ικα­νός. Λυτό έχει ως άμεσο επακόλουθο τη μείωση της επίδοσής του και τη «σκλή­ρυνση» της συμπεριφοράς του. Η κατ' εξακολούθηση εσφαλμένη αντιμετώπιση του μαθητή αυτού ευνοεί την εκδήλωση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και επι­βαρύνει την ψυχική του κατάσταση η οποία ενδεχομένως τον οδηγεί στην απαι­σιόδοξη θεώρηση της ζωής.



Η δυσλεξία, όπως είναι ήδη γνωστό, είναι μια δομική-γνωστική δυσλειτουργία

ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ του Γιάννη Κ. Ανδρουτσόπουλου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο όρος "γλώσσα των νέων" (ΓτΝ) συνοψίζει τα διάφορα γλωσσικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την επικοινωνία ανάμεσα σε νέους/-ες ομιλητές/-τριες. Στις σύγχρονες κοινωνίες, η ιδιαίτερη γλωσσική χρήση κατά την εφηβική και μετεφηβική ηλικία αποτελεί ένα φυσιολογικό, παροδικό φαινόμενο και διαφέρει ανάλογα με διάφορους κοινωνικούς παράγοντες όπως το φύλο, το μορφωτικό υπόβαθρο της οικογένειας, τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα της παρέας και η συμμετοχή σε νεανικές κουλτούρες. Σε κάθε περίπτωση, η χρήση μιας ιδιαίτερης νεανικής γλώσσας είναι συνειδητή τόσο για τους/τις ίδιους/-ες τους/τις μαθητές/-τριες όσο και για γονείς και δασκάλους/-ες που καμιά φορά την αντιμετωπίζουν με τρόπο αρνητικό. Κατά συνέπεια, η ενασχόληση με τη ΓτΝ στο σχολικό μάθημα της γλώσσας μπορεί να διαφώτισει ένα ευαίσθητο και επίκαιρο γλωσσικό ζήτημα και να συμβάλλει στην εξάλειψη γλωσσικών προκαταλήψεων.
Το κείμενο αυτό παρουσιάζει προτάσεις για τη διδακτική ενασχόληση με τη ΓτΝ στη Β?/θμια εκπαίδευση. Σαν αφετηρία χρησιμοποιώ τη γερμανική βιβλιογραφία, και ειδικότερα άρθρα για τη διδακτική αξιοποίηση της ΓτΝ γραμμένα από δασκάλους/-ες, διδακτικές ενότητες με θέμα τη ΓτΝ σε βιβλία Γυμνασίου και Λυκείου, και πανεπιστημιακά σεμινάρια όπου συζητήθηκε το παραπάνω υλικό. Αφού σκιαγραφήσω τους διδακτικούς στόχους που μπορεί να εξυπηρετήσει η ενασχόληση με τη νεανική γλώσσα, θα μιλήσω για την παρουσίαση του αντικειμένου στην τάξη, την συλλογή γλωσσικού υλικού και την επεξεργασία του από τους/τις μαθητές/-τριες. Τέλος θα δούμε περιληπτικά πώς παρουσιάζεται η ΓτΝ σ' ένα πρόσφατο διδακτικό βιβλίο. 

ΝΟΡΜΑ, ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ της Μαρίας Κακριδή

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΝΟΡΜΑΣ KAI H ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται από την εκπαίδευση οι διάφορες γεωγραφικές και κοινωνικές ποικιλίες μιας γλώσσας έχει άμεση σχέση και εξάρτηση από το πώς αντιλαμβάνεται η συγκεκριμένη κοινότητα τη νόρμα, την πρότυπη δηλαδή ποικιλία που θεωρείται επιθυμητό να χρησιμοποιoύν τα μέλη της, τουλάχιστον στις δημόσιες και επίσημες περιστάσεις. Όσο πιο ισχυρή και διαδεδομένη είναι η πρότυπη αυτή ποικιλία, τόσο περισσότερο αντιστρατεύεται τη χρήση των άλλων γλωσσικών ποικιλιών, καθορίζοντας έτσι και την εκπαιδευτική και γενικότερη τύχη τους.

Χ. Τσολάκης: Η γλώσσα και η διδασκαλία της ήτοι «Η γλωσσική διδασκαλία του μέλλοντος. Το μέλλον της γλωσσικής διδασκαλίας»

Αν, φίλες και φίλοι, παρατηρήσετε το θέμα, θα διαπιστώσετε ότι θεματικό του κέντρο δεν είναι ούτε η γλώσσα ούτε το μέλλον αλλά η διδασκαλία σε σχέση με τη γλώσσα και το μέλλον. Αν αυτή, η διδασκαλία, προσδιοριστεί σωστά, τότε θα φωτιστούν αυτόχρημα οι σχέσεις της με τη γλώσσα και το μέλλον. Κι αυτό θα δοκιμάσω να κάνω, να δώσω μιαν άλλη διάσταση στη διδασκαλία, η οποία διάσταση δεν έχει να κάνει με τις θεωρίες περί διδασκαλίας, μεθοδολογίας, διδακτικής και με άλλα ηχηρά παρόμοια, για να θυμίσω λίγον Καβάφη, που δοξάζουν τους παιδολόγους και τους διδακτικολόγους των πανεπιστημίων, από τη μια, και τρομοκρατούν, από την άλλη, τους φοιτητές και τους νέους δασκάλους. Πώς θα διδάξουν αυτοί και πως θα σταθούν σωστά μέσα στην τάξη, κατά πώς υπαγορεύουν τα θεωρητικά συγγράμματα των πανεπιστημιακών «σοφών»; Και πώς θα τους κρίνει το άλλο θύμα αυτής της σοβαροφανούς αντίληψης, ο δύσμοιρος σχολικός σύμβουλος; Το πράγμα, όπως καταλαβαίνετε, δεν παραπέμπει μόνον στον Καβάφη, αλλά και στους μεγαλόσχημους ήρωες του «Μικρού Πρίγκιπα», αυτού του αριστουργήματος του Saint Exupery.
Δεν απορρίπτω, φυσικά, κανένα από τα συγγράμματα αυτά και δεν υποτιμώ κανέναν από τους «σοφούς» που τα γράφουν.

Kαλωσόρισμα-Welcoming-Bienvenidos

Αν και καθημερινά χρησιμοποιούμε τη γλώσσα, αν και όλοι μας εκφράζουμε ισχυρές απόψεις για τη δομή της, για τις ιδιότητές της και για τη σωστή της χρήση, σπάνια σταματούμε, έστω και για μια στιγμή, για να σκεφτούμε για αυτό το θαύμα.
Οι λεγόμενοι "ειδικοί" της γλώσσας, μας μιλάνε για την "κακή" χρήση του από ανέκαθεν" ή και άλλων λέξεων, μας δίνουν διαλέξεις για την ετυμολογία τους, αλλά επιμελώς δεν μπαίνουν μέσα στο ίδιο το θαύμα της γλώσσ" ας: Το πώς στην πραγματικότητα λειτουργεί .
Σας ζητώ να σκεφτείτε για ένα μόνο λεπτό: αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο και το κατανοείτε, αλλά, δεν έχετε συνειδητή γνώση για το πώς το καταφέρνετε!
Η μελέτη αυτού ακριβώς του μυστηρίου, είναι η επιστήμη της Γλωσσολογίας.

Η γλώσσα είναι μια ψυχολογική ή γνωσιακή ιδιότητα των ανθρώπων. Δηλαδή,υπάρχουν κάποιες ομάδες νευρώνων που δουλεύουν ασταμάτητα στον εγκέφαλό μου και μου επιτρέπουν αυτή τη στιγμή να κάθομαι εδώ και να παράγω αυτές τις ομάδες από γράμματα. Ανάλογα, σε εσάς υπάρχουν άλλες ομάδες νευρώνων που σας επιτρέπουν να κατανοείτε αυτά τα σημεία και να τα "μεταφράζετε" σε κατανοητές ιδέες και σκέψεις.

Υπάρχουν όμως κι άλλα πολλά υποσυστήματα που εμπλέκονται εδώ.
Αν εγώ, αυτή τη στιγμή, σας μιλούσα, θα παρήγαγα ηχητικά κύματα με τις φωνητικές μου χορδές και θα άρθρωνα ήχους ομιλίας με την γλώσσα, τα χείλη, τις φωνητικές χορδές. Στην άλλη άκρη, εσείς θα ακούγατε αυτά τα ηχητικά κύματα και θα τα μεταφράζατε σε ήχους ομιλίας χρησιμοποιώντας τα ακουστικά σας όργανα. Αυτή η μελέτη της Ακουστικής και της Άρθρωσης της ομιλίας ονομάζεται: Φωνητική.

Όταν πιά θα μεταφράσετε τα ηχητικά κύματα σε νοητικές αναπαραστάσεις, τα αναλύετε σε συλλαβές και τα κατηγοριοποιείτε.
Π.χ. Κάθε ομιλητής της ελληνικής γνωρίζει ότι το συμφωνικό σύμπλεγμα /χθ/ είναι επιτρεπτό στην ελληνική, αλλά το σύμπλεγμα */θχ/ όχι. Έτσι η ψευδο-λέξη /χθέτα/ μπορεί να υπάρξει, ενώ η */θχέτα/ , όχι. Αυτό το πεδίο της γλωσσικής επιστήμης εξετάζει η Φωνολογία.

Μετά θα παίρνατε αυτές τις ομάδες των ήχων και θα τις οργανώνατε σε μονάδες με σημασία ( Μορφήματα και λέξεις).
Π.χ, η λέξη "άνεργος" αποτελείται από τρία μορφήματα: το πρόθημα α(ν)-, που σημαίνει "μη/όχι", το θέμα -εργ-, που φέρει και την κύρια σημασία, και το το επίθημα -ος, που σημαίνει: (ενικός αριθμός), (ονομαστική πτώση), (αρσενικό γένος). Κι έτσι, ολόκληρη η σημασία της λέξης "άνεργος" σημαίνει στη Ν.Ε. " αυτός που δεν έχει εργασία", και αποτελεί την μελέτη της Μορφολογίας.

Κατόπιν θα οργανώσετε αυτές τις λέξεις σε φράσεις και προτάσεις.Αυτή είναι η μελέτη της Σύνταξης.

Για τα υπόλοιπα πεδία της Γλωσσολογίας θα ασχοληθούμε στις ανάλογες σελίδες όταν προκύψουν...Ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Καλό ταξίδι στον μαγικό μας κόσμο!