17 Απρ 2010

EL LENGUAJE TRADICIONAL DE LA TEBAIDA HOMÉRICA * por José B. Torres Guerra

This work examines the traditional language of tbe cyclical Thebais fragments by studying
linguistic aod formulaic data with a view towards cstablishing its chronology relative to the
two grcat Homeric cpies. From this analysis we condude that 1) there is no definitive data
to establish a post-Homcric charactcr for the poem; 2) the concurrence ofvarious non-probative
data leads liS to consider as more likely a post-Homeric date for the poem's written
text; and 3) thc poem's fragments show a language sufficiently traditional [01' usto condude
that its written transmission canoot have occuned very much ¡atcr than Homer.

1. PLANTEAMIENTO
l. En la década de los ochenta aparecieron, con escaso margen de tiempo,
dos ediciones distintas de la épica griega fragmentaria de época arcaica (cf.
Bernabé 1987 YDavies 1988) 1; ambos trabajos pretendian sustituir a la antigua
e imperfecta edición de Kinkel (1877) '. Antes y después de la publicación
de sus respectivos libros, los dos editores han dado a la luz diversos articulas
relacionados con el material cíclico 3. En un trabajo publicado un año después

de que saliera a la luz su edición (cf. Davies 1989b), el editor inglés trató de
precisar la fecha de composición del Ciclo Épico griego a partir del análisis
lingüístico de los fragmentos literales conservados; del análisis efectuado se
deducía, según la interpretación de Davies (1989b, pp. 97-100), que los poemas
cíclicos fueron compuestos por escrito en el siglo VI a.C., sin que pueda
distinguirse (como pretendia Wackernagel 1916, pp. 181-183) entre poemas
que no presentan rasgos posthoméricos (Tebaida, Saco de Troya) y poemas
que si los presentan (Cantos Ciprios, Pequeña Iliada).
En nuestra opinión el trabajo de Davies adolece de dos defectos básicos. Por
un lado, resulta circular apoyar la discusión en una edición de los fragmentos
cíclicos (la del propio Davies) que parece prejuzgar el carácter tardio del texto
editado; habría resultado mucho más riguroso entrar a discutir en detalle los
pasajes con problemas textuales y no conformarse con aducir en cada caso la
lectura propia, despachando brevemente la confrontación con las otras lecturas
que han sido propuestas 4. En otro orden de cosas, la argumentación lingüística
que Davies maneja para decidir el carácter tardío,: de un rasgo es, en buena
medida, ad hac y escasamente concluyente 5
Pese a la existencia de puntos comunes, nuestro trabajo difiere del de Davies
en la materia y el objeto del examen. Por un lado, el corpus que pensamos
examinar no es el de toda la épica fragmentaria arcaica, sino tan sólo la evidencia
relativa a la Tebaida cíclica u homérica 6. De otra parte, el objeto de
nuestro análisis no es, como en el caso de Davies, detenninar la fecha de
composición del poema; antes bienl 10 que este análisis tiene por objeto es
calibrar el carácter tradicíonal del lenguaje de la Tebaida, y discutir si a partir
de nuestra evidencia hay base para afirmar que los fragmentos de la Tebaida
representan un estadio posthomérico 7 de la dicción épica; nuestro interés no
se centra en la cronología absoluta de la Tebaida, sino en la cronología relativa
de la misma.
Los datos que habrá que someter a examen para alcanzar nuestro objetivo
son de dos tipos distintos: lingüísticos (cf. § 2-6) Y formulares (cf. § 7-16);
para uno y otro tipo de análisis se tomará como base la edición de los
fragmentos literales que ofrece Bernabé (1987, pp. 20-28), aunque, cuando
sea pertinente, se comentarán las lecturas divergentes de Davies (1988,
pp. 21-26). Sobre la base de los resultados de estos dos análisis propondremos
al lector nuestras conclusiones en § 17; dado el carácter fragmentario
de nuestra evidencia, estas conclusiones habrán de tener por fuerza un carácter
abierto.

Más....



Emerita, Vol 64, No 1 (1996):95-111

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Kαλωσόρισμα-Welcoming-Bienvenidos

Αν και καθημερινά χρησιμοποιούμε τη γλώσσα, αν και όλοι μας εκφράζουμε ισχυρές απόψεις για τη δομή της, για τις ιδιότητές της και για τη σωστή της χρήση, σπάνια σταματούμε, έστω και για μια στιγμή, για να σκεφτούμε για αυτό το θαύμα.
Οι λεγόμενοι "ειδικοί" της γλώσσας, μας μιλάνε για την "κακή" χρήση του από ανέκαθεν" ή και άλλων λέξεων, μας δίνουν διαλέξεις για την ετυμολογία τους, αλλά επιμελώς δεν μπαίνουν μέσα στο ίδιο το θαύμα της γλώσσ" ας: Το πώς στην πραγματικότητα λειτουργεί .
Σας ζητώ να σκεφτείτε για ένα μόνο λεπτό: αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο και το κατανοείτε, αλλά, δεν έχετε συνειδητή γνώση για το πώς το καταφέρνετε!
Η μελέτη αυτού ακριβώς του μυστηρίου, είναι η επιστήμη της Γλωσσολογίας.

Η γλώσσα είναι μια ψυχολογική ή γνωσιακή ιδιότητα των ανθρώπων. Δηλαδή,υπάρχουν κάποιες ομάδες νευρώνων που δουλεύουν ασταμάτητα στον εγκέφαλό μου και μου επιτρέπουν αυτή τη στιγμή να κάθομαι εδώ και να παράγω αυτές τις ομάδες από γράμματα. Ανάλογα, σε εσάς υπάρχουν άλλες ομάδες νευρώνων που σας επιτρέπουν να κατανοείτε αυτά τα σημεία και να τα "μεταφράζετε" σε κατανοητές ιδέες και σκέψεις.

Υπάρχουν όμως κι άλλα πολλά υποσυστήματα που εμπλέκονται εδώ.
Αν εγώ, αυτή τη στιγμή, σας μιλούσα, θα παρήγαγα ηχητικά κύματα με τις φωνητικές μου χορδές και θα άρθρωνα ήχους ομιλίας με την γλώσσα, τα χείλη, τις φωνητικές χορδές. Στην άλλη άκρη, εσείς θα ακούγατε αυτά τα ηχητικά κύματα και θα τα μεταφράζατε σε ήχους ομιλίας χρησιμοποιώντας τα ακουστικά σας όργανα. Αυτή η μελέτη της Ακουστικής και της Άρθρωσης της ομιλίας ονομάζεται: Φωνητική.

Όταν πιά θα μεταφράσετε τα ηχητικά κύματα σε νοητικές αναπαραστάσεις, τα αναλύετε σε συλλαβές και τα κατηγοριοποιείτε.
Π.χ. Κάθε ομιλητής της ελληνικής γνωρίζει ότι το συμφωνικό σύμπλεγμα /χθ/ είναι επιτρεπτό στην ελληνική, αλλά το σύμπλεγμα */θχ/ όχι. Έτσι η ψευδο-λέξη /χθέτα/ μπορεί να υπάρξει, ενώ η */θχέτα/ , όχι. Αυτό το πεδίο της γλωσσικής επιστήμης εξετάζει η Φωνολογία.

Μετά θα παίρνατε αυτές τις ομάδες των ήχων και θα τις οργανώνατε σε μονάδες με σημασία ( Μορφήματα και λέξεις).
Π.χ, η λέξη "άνεργος" αποτελείται από τρία μορφήματα: το πρόθημα α(ν)-, που σημαίνει "μη/όχι", το θέμα -εργ-, που φέρει και την κύρια σημασία, και το το επίθημα -ος, που σημαίνει: (ενικός αριθμός), (ονομαστική πτώση), (αρσενικό γένος). Κι έτσι, ολόκληρη η σημασία της λέξης "άνεργος" σημαίνει στη Ν.Ε. " αυτός που δεν έχει εργασία", και αποτελεί την μελέτη της Μορφολογίας.

Κατόπιν θα οργανώσετε αυτές τις λέξεις σε φράσεις και προτάσεις.Αυτή είναι η μελέτη της Σύνταξης.

Για τα υπόλοιπα πεδία της Γλωσσολογίας θα ασχοληθούμε στις ανάλογες σελίδες όταν προκύψουν...Ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Καλό ταξίδι στον μαγικό μας κόσμο!